Siyaset, gönüllere sirayet etmektir

“İnsan memleketini niye sever? Başka çaresi yoktur da ondan! Ama biz biliriz ki, bir yerde mutlu mesut olmanın ilk şartı, orayı sevmektir. Burayı seversen, burası dünyanın en güzel yeridir. Ammaa! Dünyanın en güzel yerini sevmezsen, orası dünyanın en güzel yeri değildir” der, Yılmaz Erdoğan'ın hafızalardan silinmeyen filmi Vizontele'deki belediye başkanı!

Elbette hepimiz yaşadığımız toprakları seviyoruz. Hizmet manasında eksiklerimiz olabilir, sosyal ve kültürel sıkıntılar yaşayabilir, dilediğimiz düzenin sağlanmamasının, daha modern ve yaşanabilir bir şehir olamamanın sancısını hissedebiliriz ama yine de ailemizle, akrabalarımızla ve sevdiklerimizle aynı havayı teneffüs etmenin mutluluğunu hissederek bu kente bağlılığımızı koruyabiliyoruz.

Genellikle siyasetin konuşulduğu, kimi çevrelerin bu minvalde geçim kaynağı oluşturduğu bir şehir olmamız canımızı sıkıyor olsa da, hiçbir şey, arkasına sığındıkları bir zümrenin adı ve namıyla kendine rant devşirenlerin çirkin tutumları kadar iğreti değildir.

Siyaset konuşulur bu şehirde!

Ama nasıl bir yaşam tablosu istendiği üzerine şekillendirilmiş bir siyaset değildir.  Daha çok kişiler üzerinden ilerleyen, rant ve ‘kendi adamının kalıcı olmasını sağlayarak gelecekte geniş koltuklarda kanaat önderi edasıyla oturabilmenin' siyaseti güdülür. 

Asla halkı dikkate almazlar. Çünkü onlar, siyasetten geçindiğini ve ‘bir iş umuduyla' kapısına geleceğini düşündüğü toplum bireylerini daha kolay yönetebilmenin hesabı içindedirler.

Ellerindeki imkânları şehrin geleceğini etkilemekten ziyade gelecekte daha rahat siyaset yapabilmek için kullanırlar.

Taraf olmamak ve haksız rekabete mahal vermemek adına belediye başkan tercihiyle ilgili çok fazla yorum yapmak istemiyorum. Fakat şu hususun altını çizmekte yarar görüyorum.

Bu seçim, satrançtan farksız olmayacak.

Ya şahlar şah olarak kazanacak, ya da şah, cübbesini halka iade edecek! Devletin bekasını düşünmekten başka alternatifi olmaması gereken Şah, tüm tehlikeleri halkla birlikte bertaraf etmek zorundadır. Ya bertaraf edecek, ya da bertaraf olmayı yeğleyecek.

Asıl maharet ve nezaket, yerel siyasette isimleri telefuz etmeden, siyaseti konuşabiliyor olmaktadır.

Hani dedim ya, “dilediğimiz düzenin sağlanmaması” diye…

Otopark, trafik, kaldırım işgali, yeşil alan yetersizliği, sosyal-kültürel ve sportif faaliyetlerin yeterli olmayışı ve hedef kitleye ulaşamaması ve daha birçok önemli sorunun yer aldığı Bingöl'de, çarşı merkezinde bir bayan abdesthanesinin olmaması, camilerinde bayanlara özel bölümlerin bulunmaması ve şehir kültürünün yaygınlaşamaması çözüm bekleyen en önemli unsurlardır.

Siyaset, sadece bina, yol, kaldırım, duble yol, köprü ve benzeri hizmeti sunmanın ötesinde, bir yaşam biçimi oluşturmayı sağlayabilmektir. Siyasetçi, dilediği kadar yol, köprü vs. hizmeti sunsun. Akıllarda kalabilir ama siyaset, gönüllere sirayet edebilmek, halktan biri olduğunu hissettirebilmek, oy'una talip olunan vatandaşın kendisi olabilmektir.

Şöyle bir tanımlama işimizi daha da kolaylaştırır sanırım;

20 yaşındaki bir genç (halk) olsun

Siyasetçi de (aşk, sevda) olsun

Yeni tanıştığı ve bir süre arkadaşlık yaptığı aşkını aklına koyan genç, vazgeçilmez olmadığını anladığı an, o ilgi ve sevgi duyduğundan vazgeçebilir. Öyle ki, aklından çıkarması zaman alsa bile mümkündür.

Eğer ki o genç, âşık olduğunu aklı yerine gönlüne yazmışsa, vazgeçmeyi denese bile aklında yoksa da gönlünde mutlaka vardır. Eğer bir gün tüm aşkları bir araya getirilip tercih yapması istenirse, kaçınılmazdır ki, ilk ve tek tercihi gönlünde yatan olacaktır.

Siyaset de böyle bir şeydir. Eğer halkın aklında yer edinmişseniz, gönülde yer alanın önüne geçmeniz imkânsızdır.

Yakın tarihe bakınız. Gönüllere hitap eden siyasiler halen ‘arzulanan' kişiler olmayı başarırken, akılara hitap etmeye çalışanların ‘varlığı bile kabul görmüyorsa' burada düşünmek lazım. Eksik kalan nedir?

Bir kesimin değil her kesimin desteğini alabilecek, partisinin değil gönüllere yerleştirdiği sevdasının avantajıyla var olabilen, gerçek manada “halka hizmet Hakk'a hizmettir” diyebilen, rakibine çamur atarken aslında karşısındakini kirletirken çamurun kendi elinde iz bıraktığını görebilen gönül adamlarına ihtiyaç duyuyor bu toplum.

Kimin nerden geldiğinin, kimin oğlu olduğunun, hangi zümreye bağlı olduğunun bir önemi yoktur, toplum için. Asıl önem; dürüstlük ve ilkeli oluşla ilgilidir. Birlik ve beraberliği pekiştirecek, kendi ailesi içinde ayrımcılığa mahal vermeyecek bir misyon sahibi olunmasıdır. Başkalarına karşı nefret tohumu ekerken, yeşerecek o nefret bitkisinin bir gün onu da zehirleyeceğinin de bilincinde olmalı.

Öyle biri olmalı ki, itibar için adının önüne unvanını koyma gereği duymamalı, aksine, temiz kişiliğini ve dik duruşunu şahsının ve adının arkasına sıralayabilmeli…

Rabbim kimi takdir buyurur elbet bilemeyiz ama tek isteğimiz “Şehri halkla yöneten” birinin olmasıdır. Adı ne olursa olsun! Yeter ki, yüreğinde sevgi bulunsun.

Temennimiz odur ki, yaralarımıza en iyi merhem olan ‘sevgi' ile gönüllere dokunabilen biri olsun!

Sevgisiyle, yaralarımızı sağaltabileceğine güvenler buyursun…