KİM KİMDİR FİRMA REHBERİ Hemen Üye Ol Üye Girşi
Uye Girişi
Giriş
Beni Hatırla
Yeni Üye Kayıt
Haber sitemizin aktivitelerinden yararlanmak için üyelik başvuru yapın.
Hemen Üye Olun
Uye Hizmetleri
 
28 Mart 2024 Perşembe
5 °C Bulutlu ve güneşli
Hakim Bayraktar
bingolonline@hotmail.com

Takdir-i İlahi deyip sıyrılamayız..!

27 AĞUSTOS 2018 PAZARTESİ 17:52
4
10922
5
AA aa

Son günlerde artan ‘hayata son verme' olaylarına dair okurlarımızdan gelen birçok mesajda genel yaklaşım şuydu; “Onca insan yaşamına son verirken bu olayları basın olarak neden gündeme getirmiyor sunuz?”

Haber alma noktasında haklılar. Ama olayın sadece bir haber alma özgürlüğünden ibaret olmadığının bilincinde olmamız gerektiğini hatırlatmakta yarar görüyorum.

Yapılan her haberin, bir başka psikolojik sorunlu kişiye ‘sen de yapabilirsin!' yönünde gizli bir mesaj verdiğini kabul ederek, intihar vakalarının haberleştirilmesinden sakındığımızı belirtmek isterim.

Elbette her okurun temel yaklaşımı haber alma özgürlüğüyle ilgili değil. Sorunun üzerine gidilerek çözüm odaklı bir harekâtın başlaması gerektiği beklentisi de bulunuyor.

Olaya bu şekilde yaklaşmamız ve sorunlar kadar çözüm önerileri üzerinde de durmamız daha isabetli olacaktır.

Psikolojik sorun ‘delilik' değildir!

Batılı ülkelerde psikolojik her sorun karşısında insanları psikolog desteği alırken, ülkemizde, hele ki bölgemizde psikolog desteği alanlara karşı ortaya konan ‘delirmiş' yaklaşımı, maalesef insanları kendi dünyasında sorunlarıyla baş başa bırakmaya yetiyor.

Oysa bir insanın kalbi, böbreği, ciğeri, kolu, bacağı ağrıdığında ilgili branştaki uzman hekime görünüp tedavi olabiliyorken, psikoloji de bir rahatsızlık olarak kabul görmeli ve psikolog desteği yadırganmamalı. Bu da bir tür hastalıktır. Psikolog desteği almaktan çekinilmemeli. Burada toplumsal bilinç eksikliğimiz öne çıkıyor maalesef. Çünkü insanlar, ‘acaba bana deli mi diyecekler?' türünden ilgisiz bir yanılgıya kapılıp psikolog desteğinden vazgeçebiliyor. Şayet toplum olarak psikolojik rahatsızlıkların da bir hastalık olduğunu kabul eder ve sorunlarımız karşısında psikolog desteği almayı başarabilirsek, birçok sıkıntıyı atlatabileceğimize inanıyorum.

Bingöl'de hastanelerin yanı sıra diğer bazı kurumlarda da psikologlar görev yapmaktadır. Bu hekimlerimizden istifade edebilmeliyiz. ‘İnsanlar ne der?' veya ‘aileme nasıl izah ederim?' diye düşünmeyelim. Her insanın aşamadığı bir sorunu olabilir. Psikologlar da boşuna yetişmiyor. Psikologlar, psikolojik sorunları aşmamızda yardımcı olmak için vardır. O halde, psikolojik sorunların da bir hastalık olduğunu kabul etmemiz, etrafımızda veya ailemizde varsa sorunu sıkıntısı olanı, bizzat hekime götürüp tedavisinde yardımcı olmalıyız.

Silahlı vakalar öne çıkıyor…!

Son günlerde yaşanan intihar vakalarında öne çıkan en önemli husus, vakaların ateşli silahlar kullanılarak yaşanmasıdır. Bu silahlar nasıl bu kadar rahat elden ele dolaşabiliyor? Silah bulunduran veya taşıyan kimseler, bunları nasıl bu kadar basit ve ulaşılabilir yerlerde bulundurabiliyor, akıl kârı değil..! Emniyet Müdürlüğü bu alanda bir denetim yapmalı, kullanım veya bulundurma koşullarını gözden geçirerek bu alanda bir bilinçlendirmeyle beraber doğru bir kültürün gelişmesini sağlamalı.

‘Takdir-i İlahi' deyip sıyrılamayız..!

Bir sağlık yöneticisinin sosyal medya hesabından paylaştığı şu söz iyi bir örnektir aslında; “Bingöl'de halk arasında tedavi şekli; Bi git elini yüzünü yıka hiçbir şeyin kalmaz”

Hastalandığımızda doktora gitmek yerine kendimizce iyileşme yöntemleri aramak gibi bir alışkanlığımız var. Hayata son verme gibi acı olaylar karşısında da tek tesellimiz “Takdir-i İlahi. Demek ki, artık tamam olmuş” şeklinde bir söz sarf etmek. Bu sözü sarf ederek ölümleri geçiştiremeyiz.

Bir insanın hayatını kaybetmesi söz konusu iken, bu olumsuz sonuca giden sebepleri araştırmak, yeniden tekrarlanmaması için tedbir almak veya uyarısı olmak gibi bir eğilimi ortaya koyamıyoruz maalesef. Teselli aramak yerine çözüm aramak daha faydalı sonuçlar verecektir. Bizler buna odaklanalım.

Kamusal duyarlılık gizli yürütülmemeli

İntihar vakaları incelendiğinde kişilerin yaşadığı temel sorunlar ‘sevda', ‘işsizlik', ‘şizofrenlik', ‘toplumsal veya ailesel baskılar' olarak öne çıkıyor. Çevredeki insanlardan bu sorunları fark edenler oluyor ancak çözüm noktasında bir yol gösterilemiyor.

Örneğin; yakınındaki psikolojik sorunları bulunan bir kimseyi kime, nasıl yönlendireceğimize dair bir bilinç yok. Bu noktada kamunun harekete geçmesi elzemdir. Psikolojik vakalara karşı ortak bir birim oluşturulmalı ve sorunlar bu merkezden takip edilmeli, yönlendirmeler buradan yapılmalı.

Sorunun türüne göre bu merkez gerekli yönlendirmeleri yapmalı ve gidilecek kurumda buna bir öncelik tanınmalı. Aileyle irtibat kurulmalı, takipler sıkı yapılmalı ve çözüm odaklı çalışmalar yoğunlaştırılmalıdır. Çünkü bu sorun sadece kişilerin psikolojik sorunları olmaktan çıkıp sosyolojik bir travma haline dönüşmüştür.

Aksi halde, taziyeleri dolaşıp resim çektirip sosyal medyada ‘filancanın taziyesindeyiz' sözüne başsağlığı mesajı ekleyerek Fatiha okumaktan öteye geçemeyiz.

Kime sorsanız ‘çalışmalarımız var ama paylaşamayız' diyecektir. Ki, deniyor da… Vakaları, Bingöl yöresel tabiriyle ‘eşkare' etmeyelim ama toplumsal bir bilinç ve kültür oluşturmak için genele yayılan bir çalışma yürütelim artık. Kamu kurumları, siyasi erk, sivil toplum örgütleri ve toplumun her bireyi bu alanda bir kültür sahibi olmalı.

Dini bilgi yoksunluğumuz etkili maalesef

Bu alanda en büyük eksikliğin dini bilgi yoksunluğu olduğu kanaatindeyim. Bu hayatta herkesin ‘yeter artık' dediği anlar olmuştur, olacaktır da. Ama kendimizi nasıl frenliyoruz? Çocukluğumuzdan beri ‘cehennem' korkusu aşılanmış bir nesil olarak intiharın Allah katındaki yerini düşündükçe bu tür olumsuz davranışlardan kaçınıyoruz.

Bu kapsamda, özellikle İl Müftülüğü'nün konuya temas edici vaazları arttırmasını, hutbelerde bu konuya yer verilmesini önemli buluyorum.

‘İntihar' cümlesini sık kullanmadan, daha farklı bir terim geliştirilerek toplumsal bir bilinç oluşmasına katkıda bulunulmalıdır.

Okullarda rehber öğretmenler sorunlu veya içine kapanık öğrencilerini tespit edip kontrol etmeli, köy veya mahalle muhtarları benzer sorunlu kimseleri ilgili kurumlara bildirerek çözüme katkıda bulunmalıdır.

Ben, bir psikolog değilim ama bu toplumun bir bireyi olarak, elden kayıp giden hayatlara üzülen ve bu sosyolojik sorunun çözümüne katkıda bulunmak isteyen bir birey olarak görüş ve hissiyatlarımı paylaşıyorum.

Ama testi kırılmadan tedbir alalım, hayatlar bir bir kayıp gittikten sonra ‘Takdir-i İlahi' diyerek teselli aramayalım diyorum. Ve tüm siyasileri, kamu kurumlarını, sivil toplum örgütlerini bu alanda sessizliğimizi bozmaya, yeni hayatların kaymaması ve toplumsal bir bilincin oluşması için harekete geçmeye, kâğıt üzerinde değil, reelde hissedilen çalışmalara odaklanmaya davet ediyorum.

Şunu unutmayalım; her bir son, yeni bir başlangıcın arifesidir. Bu yüzden kaybettiklerimize üzülmeyelim. Belki de bizim için hayırlı olan budur. Her ne olursa olsun, Rabbimize sığınalım ve güçlü olup mücadele edelim…

Bir Bingöl atasözü der ki; “İnsan bilmiyor insanın önünde ne var”

İyilikler olacağına inanarak hayatı sürdürmek umuduyla…

Sağlıcakla kalın…

 

 

 

YORUM YAZIN
Profiliniz ziyaretci statüsünde görünüyor. Yorumlarınız aşağıdaki isimle yayınlanacaktır
Değiştir
Dilerseniz web sitemize üye olarak daha özgün bir profil oluşturabilir ve yorumlarınızı hesabınızdan takip edebilirsiniz
Kodu Girin
Yapacağınız yorumların şiddet ve hakaret içermemesine lütfen dikkat edin. Aksi taktirde yorumlarınız onaylanmayacaktır. Gönder
Misafir Kullanıcı (@Misafir_31172)
11 Eylül 2018 Salı 23:18
SAYIN BAYRAKTAR GÖNÜLDEN TEBRİK EDİYORUM. GAYET AÇIK VE NET OLARAK BU ŞEHRİN İNSANLARININ BU VAKALARA BAKIŞ AÇISINI TESBİT ETMİŞSİN. ÜZERİNE FAZLA SÖYLENECEK SÖZ YOK. BENİM ÖNEMSEDİĞİM KAMUSAL DUYARLILIK VE DİNİ BİLGİ Y0KSUNLUĞUDUR. AMA BU TAKDİRİ İLAHİ DEDİĞİMİZ VAKALAR MAALESEF BİR HALK SAĞLIĞI SORUNUDUR. SORUNUN TEMELİNE İNMEK VE ÇÖZÜM YOLLARINI ÜRETMEK DEVLETİN İŞİDİR. EL YÜZ YIKAMAYLA HİÇ BİR ŞEY GEÇMEZ. HERŞEY OLDUĞU GİBİ KALIYOR.
Misafir Kullanıcı (@Misafir_30973)
30 Ağustos 2018 Perşembe 11:03
YALNIZLIK

Bilmezler yalnız yaşamayanlar,

Nasıl korku verir sessizlik insana;

İnsan nasıl konuşur kendisiyle;

Nasıl koşar aynalara,

Bir cana hasret,

Bilmezler.

Orhan Veli Kanık
Misafir Kullanıcı (@Misafir_30951)
28 Ağustos 2018 Salı 12:15
Bir soru; Beynindeki urdan dolayi defalarca ameliyat gecirmis, bir gözunde gorme orani duşmuş, bazen ameliyatli tarafi enfeksiyon kapan ve enfeksiyonlu yerden de sıvı akan birisi nasıl çalidabilir evine nasil ekmek goturebilir? Bu soruyu ozellikle de SGK yetkililerine ve vicdansiz heyetlerine soruyorum. Hicbir sekilde calisamayacak durumda olan biri sigorta gun sayisi yeterli olmasina ragmen bu zulum ne diyedir. Peki bu şahis bunalimdan intihar etse tek sorumlu kendisi mi olur? Nerdeyse 9-10 yildir kardeslerinin bakimina muhtac yasiyor. Bunlari da yazin lutfen sırf dayisi yok diye bu ne zulum
Yusuf Arifoğlu (@Misafir_30949)
28 Ağustos 2018 Salı 10:00
https://dogruhaber.com.tr/yazar/yusuf-arifoglu/6674-intihar-ancak-maneviyatla-onlenir/
Bu konuda iki yıl önce yazdığım yazıya bu linkten ulaşabilirsiniz!
Misafir Kullanıcı (@Misafir_30943)
27 Ağustos 2018 Pazartesi 20:48
Sanki bu hayatina son verme! Konusu hicbir kurum/kurulusu ilgilendirmiyor ki sorunlarin çozumu icin gozle gorunur bir calisma icerisine kimse girmiyor. Her Cuma biz muslumanlar camiileri doldururuz, evet cevre temizliginden bahsetmek onemli ama insan hayati cok daha onemlidir. Ya da Aile sos. Pol. Il mudurlugu o kadar asdep personeli aldı, o kadar sosyolog psikologlari var sahi bunlar sorunlu aile ve bireyleri tespit edip ilgileniyorlar mi acaba? Bazı intiharlarin temelinde bazi kamu kurumlarinin ilgisizligi nedeniyle olduguna inaniyorum.
Sitemizde yayınlanan haberlerin telif hakları gazete ve haber kaynaklarına aittir
©Copyright 2017
Haberler, Fotoğraf Galerisi, Video Galerisi, Köşe Yazıları ve daha fazlası için arama yapın