Duyguların durağı

 Zamanın yükü yorar seni bazen bir dala tutunmak, dinlenmek istersin. Gürül gürül akan zamanın ırmağında bir umut arar, soluklanmak istersin duyguların durağında ama nafile ne dinlenebilir ne de soluklanabilirsin zamanın mekanında.

Bazen apansız sancılar başlayıp, karıncalandıracak yüreğini, boğulacak gibi olacaksın hasret denizinde. Hissettiklerin belki babanın, annenin yokluğu belki de kardeşinin, çocuğunun özlemi ya da sevdiğinin, sırdaşının, dostunun hasretidir. Veya kendini araman, benliğini arayıp arayıp yitirmelerindir. Aramaların bitmeyecek yorulacak, halden düşeceksin. Soluklanıp, dinlenmek istersin hayattın yorucu mücadelesinde, sığınacak bir liman ararsın duyguların durağında ama, ama hepsi nafile zamanın ırmağı seni dinlemeyecek. Sürükleyecek seni hayattın en kuytu köşesine savuracak. Kendini ömür kubbesi altında bulacak, bir türlü olup bitenlere anlam veremeyeceksin ve kendini hayatta teslim edersin.

Mesela şifayı bekleyen hasta gibi ya da taze bir günahı arzulayan şeytan gibi, yaşamaya hasret ölüler gibi çok istersin her şeyin yolunda gitmesini ama nafile sadece yorulduğunla kalacak, hayal kırıklığı yaşayacaksın.

O çok değer verdiğin onurun, çiğnetmediğin gururun umurunda olmayacak. Aklını atıp bir köşeye bazen köpekliktir ona karşı yaptığım bazen de aptallık, salaklıktır yaptıklarım diyecek kendi kendine kızıp duracaksın. Bir suçlu arayıp kendini günah keçisi ilan edersin ama bu da nafile hiçbir şey dindirmeyecek apansız başlayan acılarını, kimse teselli olmayacak sana yaran kanar durur tedavi olmak istediğin duyguların durağında.

Aklınla, kalbinin savaşı artasında kalacak bir mülteci gibi yaşayacaksın. Kalabalıkların arasında yalnızlıkları yaşayacaksın. Ağaçtan düşen yaprak gibi rüzgarın oyuncağı olacak, oradan oraya savrulup duracaksın ama bir türlü duyguların durağında beklemeyeceksin.

Bazen bazıları sana boş ver daha iyisine layıksın deyip kaderden, kısmetten bahsedecek. Oysa çoktan kopmuştur yüreğinin kıyameti ama kimseye duyurmadan, hissettirmeden kendi kıyametini yüreğinde yani duyguların durağında yaşayacaksın.

Kaybettiğin annen, baban, çocuğun, kardeşinse eğer, mekanı cennet olsun. İyi, güzel insandı diyecekler. Sen kimseyi görmeyecek, duymayacaksın başını sallayıp acını kendinde yaşayacaksın.

Belli bir zaman sonra kaçmak istersin kuru kalabalıkların içinden. Gecen gündüzüne gündüzünde gecene karışacak, saçın sakalına, kokun terine karışacak. Durmadan bir liman arayıp duracaksın ama bulamayacaksın.

Sol yanın bazen acıyacak bazen de karıncalanacak. Kimsenin seni anlamadığını, hiçbir şeyin çare olmadığını düşüneceksin. Ruhun bedenine, bedenin ise yüreğine el olacak. Ne yediğinden lezzet alacak ne de içtiğinden tat alacaksın. Yaşayan bir ölü gibi duyguların durağında, duygulardan uzak kalmak isteyeceksin. Fakat bunu da başaramayacaksın.

Aklında ve kalbinde ne varsa yakmak isteyeceksin. Mesela acıları, kırgınlıkları, hasreti belki de anıları bile yakmak, böyle yaşamaktan kurtulmak istersin. Fakat sadece kendini yakarsın. Yandıkça daha çok onu düşünüp, onu anarsın, özlersin ama hepsi nafile ne giden geri gelecek ne de anılar. Hatırlar seni yalnız bırakacak duyguların durağında.