Hele bir de “ben Kürt'üm” deme cesaretinde biri isen, yandın; o sözü kullandın mı, PKK'lıydın, teröristtin, eşkıyaydın, vatan hainiydin…
Öyle büyütülmüştü Anadolu çocukları. Öyle öğretilmişti okulda, sokakta, askerde, televizyonlarda...
“Kürt yoktur, Kürtler Türklerin bir alt ırkıdır, Kürtler dağ Türkleridir” gibi şeyler öğretilmişti…
Her şehit haberinin başına o yok saydıkları “Kürt” kelimesi konulup, Kürtlerle terörizmi bir gösterirlerdi…
Böylece “Kürt eşittir terörist” diye, bilinçaltına en derin şekilde kazınan bir duygu ile Kürt düşmanlığı oluşturulurdu…
O dönemde Ankara'da yaşıyordum. Sırf doğulu oluşum, bana da birçok sıkıntı yaşatacaktı...
Uğradığım haksızlıklar, yaptığım kavgalar, aldığım ve verdiğim yaraları yazmanın yeri değil burası. Fakat yaşadıklarımız, gördüklerimiz, duyduklarımız gerçekten de onur kırıcı, iç acıtıcı şeylerdi. O günler ne unutulur ne de hayırla yâd edilir…
Erdoğan'ın iktidara gelmesi ile, Kürt vekiller hapsanelerden meclise geri dönerken, beyaz torostakilere cezaevi yolu gözükmeye başlanacaktı…
Olağan üstü hal saçmalığına son verilecek, faili meçhuller duracak, Doğu ve Güneydoğu'ya hava alanları, yollar, köprüler, hastaneler, barajlar, sosyal yardımlar, ekonomik teşvikler ve büyük yatırımlarla değer verilecek, Kürt sorunu kabul edilecek, inkâr ve asimilasyon politikalarından vazgeçilecek, birçok temel hak güvenceye alınacak, her yerde, her kurumda Kürtçe serbest olup Kürtçe-Zazaca yayınlar yapılacak, parti kapatmaların önüne geçilecek, silahlı unsurlarla masaya oturulacak ve bunlar gibi birçok adım atılacak, atılan adımlar meyvesini verecek ve silahlar susacaktı...
Öcalan “silahlı mücadelenin sona erdiğini, silahların bırakılması gerektiğini, kardeşçe yaşamamız için kalıcı bir barışa ihtiyaç duyulduğunu ve bunun tam da zamanı olduğunu” haykırıyordu artık...
Bu gelişmelere Barzani'de sonuna kadar destek veriyor, Kürt petrollerinin Türkiye'den geçmesini sağlıyor, “gerekirse Türkiye'nin bir bölgesi oluruz” imasında bulunuyordu…
Her şey bu kadar iyi giderken, ne silahlı unsurlar geri çekildi, ne silahlar bırakıldı ve ne de Türkiye'nin düşman ilan ettiği Suriye'ye karşı devletin yanında duruldu…
Aksine Esed ile gizli anlaşmalar, saldırmazlık protokolleri yapılıp, Türkiye'ye rağmen, kanton bölgeler oluşturuldu…
Böyle bir ortamda 7 Haziran genel seçimi oldu. “Kürt halkı dindardır, vefalıdır, olan biteni görüp olaya el koyacak ve dost-düşmana karşı Erdoğan'a yine destek verecek” diye düşünen batıdaki AKP seçmeni şok olacağı bir sonuçla karşılaştı…
Onlara göre, Erdoğan'ın Kürt meselesi başta olmak üzere, ülkeyi nerelerden alıp nerelere getirdiğini bilmelerine rağmen, mütedeyyin Kürt seçmeni oy tercihini, bu kazanımların mimarının aleyhinde kullanmıştı…
Benim endişelendiğim taraf, batıdaki insanların şaşkınlığı değil, git gide büyüyen öfkeleridir…
HDP'nin barajı aşması değildir onları öfkelendiren. Onları öfkelendiren, eş başkanların, milletvekilleri ve yöneticilerinin dine uzak, vatan sevdasına uzak, istiklal marşına uzak, bayrağa uzak, barış sürecine uzak, misakı milli sınırlarına uzak tavırları, Esed'e, Ermeni lobilerine, kandile, paralel çeteye, İsrail'e yakın duruşlarıdır...
İşte AKP-MHP yönetici ve tabanlarının yakınlaşması biraz da bu öfkeyi içinde barındırmaktadır…
Batıdaki vatandaş HDP'yi, Suriye'nin kuzeyinde kimin elinin kimin cebinde olduğu belli olan bir uluslar arası oyunun parçası olarak görmeye başladı ve bu çok tehlikeli bir döneme doğru gidiyor...
Batıdaki kardeşlerim beni arayıp “kardaş hani bunlar Türkiye partisi olacaklardı, hani biz, o kadar şehitlerimize rağmen çözüm sürecini destekleseydik bunlar bize dost olacaklardı, hani bunlar Türkiye düşmanı değillerdi, bak her fırsatta Türkiye'ye terörist devlet diyorlar, Amerika'ya şikâyet ediyorlar, Ermenilere soykırım yapıldı diyorlar, devlet kurmaya çalışıyorlar, Türkiye'nin düşmanları ile bir oluyorlar” diye sitemleri oluyor...
AKP tabanının da bu gelişmelerden rahatsızlığı ciddi bir kırılmaya doğru gidiyor. Bu nedenle de MHP ile bir koalisyona sıcak bakılıyor…
HDP'nin eylem, söylem ve kuzey Suriye politikalarını gözden geçirmesi, Türk ve Kürt halkının hayrına olacaktır diye düşünüyorum...
“Seni başkan yaptırmayacağız” la başlayan kindarlık, istiklal marşına olan duyarsızlık ve özellikle kuzey Suriye'deki en ufak bir sıkıntıda Türkiye'ye karşı düşmanlık yapmak, bakın hangi sözün kullanılmasına sebep oldu; “Tüm dünyaya sesleniyorum, bedeli ne olursa olsun, ülkemizin güneyinde bir devlet kurulmasına asla izin vermeyeceğiz..!”
“Bedeli ne olursa olsun” vurgusu iyi okunmalı. Bu sözün Türkiye Cumhuriyeti Cumhurbaşkanının ağzından birden çıkan kişisel bir söz olmadığını bilmek gerek...
Derdi kardeşlik, barış, kan akmasına karşı olanların, eylem, söylem ve dostluklarını bir daha gözden geçirmeleri gerekiyor…
HDP yöneticilerinin derdi bu yönde olmalı, çünkü HDP' ye oy verenlerin derdi beraber yaşamak, kardeşlik ve barıştır...
Kuzey Suriye yara kaşımanın ne yeridir, ne de inadına devlet kurma zamanıdır…
Zaman, dünyanın dört bir yanında akıtılan Müslüman kanına karşı, vatan topraklarında kardeşliği sapasağlam yapma zamanıdır…
Zaman, onca şehitlerine rağmen, çözüm sürecine destek verenleri pişman etme zamanı değil, doksanlara dönüşü engelleme zamanıdır…
Mevla görelim neyler, neylerse güzel eyler… Saygılarımla…
