İnsanın olduğu yerde sorun var demektir. Ancak bütün bu sorunları başkası halleder rehavetinde kılını kıpırdatmayanlara sonraları şaşkın ve umutsuzluk mukadder görülüyor. Bizim yanılgımızı besleyen şeylerden biride başkası yapsın diye dile getirdiğimiz insani sözlerdir.

İnsanlar için kaygı taşıyacak ızdırap insanı olmak malayani sorunlar değil şüphesiz.

Izdırap insanı başkalarının dünya ve ahirette sıkıntı çekmemeleri yönünde, yemeğin ateşte pişmesi gibi hayat boyu ızdırap ateşinde pişerek mükemmel insan kıvamına gelmişlerdir. Kimler gelip de onlardan şikâyet edip durdu. Öyle bir şey asla olmadı. Aksine gönülleri bünyesinde fikirleriyle, hoşgörüleriyle, algılarıyla, inanmayanın inanmasına, inananın inancını kuvvetli hale getirmesine ayrı milletleri cemedip cehaletin yok olmasına vesile olmuşlardır.

Bu anlayışın taşıyıcı aktörleri bunu çok boyutlu ele almışlardır. Hemen şu hadis hatırımıza gelmektedir: “Birbirlerine karşı merhametli davranmakta, karşılıklı sevgi göstermekte ve ilişkilerinde mü'minlerin durumu tıpkı bir beden gibidir. Bedenin bir azası hastalandığı zaman bütün beden o hastalığı hisseder, ateşi yükselir, uykusuz kalır.''

Görünür gelecekte endişe verici unsurlara karşı şimdi güçlü ve istikrarlı bir gayeye uygun fonksiyon sergilemek hangi açılardan tedbir alınması gerektiğini yukarıdaki hadis yaşayışına sahip olarak ulaşabiliriz.

Kimimiz sadece ailesi için kendini paralarsa ve başkalarının sıkıntıları neden sinirlerimi etkilesin anlayışıyla yaşıyorsa, koca bir ömrü küçük bir alana sığdırarak bitirmeye mahkûm etmiyor mu?

Bencilliğin inançla aşılması, zihinleri istila etmemesi insanın kaynaşma noktası olan hedeflerinde bir adımdan bir sonrakine kademeli geçiştir.

İnsan en iyisini hak eder düşüncesiyle yönelinen şey insan merkezli olunca yürekten yönelmeyle müspet işleyiş şeklini görebiliriz.