Biz değişik kültür, farklı mezhep, etnik kökenden gelen bir toplumuz. Farklılıklarımız ayrılığımızın sebebi değil, zenginliğimizin yansıması olarak görülmelidir.

Kendi şahsi arzularımız benmerkezciliği oluşturur. Buna menşe ise ‘ene'mizdir. Kendimizi ön planda tutmamıza, üstünlük fikrinin zihnimizde yer edinmesine yol açar. Bir büyüğümüz kendini beğenenler için şöyle der: "Kendi yüzüne, sesine, kalemine âşık olanlar hastadırlar." Bu zaviyeden baktığımızda aynı çatı altında yaşayan bir ailenin geçimsizliğine neden olur. Daha geniş çapta da toplumsal sorunlar olarak tezahür eder. Allah'u Teâla böyle bir garabetin yaşanmasını haram kılmıştır.

İmam-ı Gazali(ra) engin duyguları tatmak için 10 yıl inzivada kalmıştır. Tarihe baktığımızda adaletli idarecilerin birden fazla ülkeleri idare ettiklerinde zorlanmadıklarına şahid oluruz.

İnsan onurunu bireyden topluma kadar koruyan haslete şu Hadis-i Şerif şöyle ışık tutuyor:" Allah katında en sevimli olanlar, insanlara en güzel davranandır/ en faydalı olandır."

Empati duygumuzu geliştirdiğimizde bütün çocuklar eşit olarak doğar. Değişik renkte, anlayışta, olmasını şöylede yorumlamamız mümkün: "Bir elimiz tek başına işe yaramaz, onun yardımına diğer elimiz gelir, bir gözümüz az görür diğer gözümüzün varlığı hem daha iyi görmemizi hem de vücudumuzda da güzel bir görüntü sistemini oluşturur.

Farklılıklar güzellikleri ortaya çıkarır, bunu görmemizi sağlayan anlayışa sahip olmamız ise temiz bir duygu-düşünce atmosferine ulaşmamızla olur.

Büyük insanlar büyük düşünüp hareket ettiklerinde kendilerini küçük görürlermiş. Kardeşlerinin isteklerini kendi isteklerine tercih edip dururlarmış. Allah'u Teâla'da o küçüklükleri içinde onları kendi katında büyüterek insanlar arasında da mertebelerini gösterirken, aynı zamanda toplumda huzurun simgesi haline getirmiştir.

0