Yaşadığımız bu dönemde Kur'an ve sünnet çizgisinde imanını kurtarmaya çalışan, başkalarının da imanına faydalı olma gayretinde olanların geçmişten bugüne yaşantılarını incelediğimizde bunu ispatladığını görürüz. Bunun yanında çevremizde görülen olumsuzluklarda yaşanmıyor değil.

İslam'ı yaşamak hep bir mücadele döngüsünde gelişmiştir. Peygamberler ve âlimler özellikle en olumsuz gibi görünen şartları taat ve ibadetle aşıp, bizlere de ümit ışığı olmuşlardır.

Peygamberimiz (s.a.v) doğrudan doğruya Allah'ın ezeli kelamı Kur'an-ı Kerim ilmine sahip iken yaşantısı Kur'an'ın ışıltısıydı. Kalbi ise en temiz bir saray kadar bu yükümlülüğe ev sahipliğini yapıyordu. Kendi döneminde İslam'a davet edilmedik yer bulmak mümkün değildi.

Bu mesleğin en değerlileri Âlimler ise bir tarafta ilimle uğraşırken diğer yandan da nefis terbiyesiyle kemal derecesine çıkarken önemli taifelerin nurlu gözü hükmünü almışlardır.

Peygamberimiz(s.a.v)'in şu hadisi onları şöyle vasfediyor: “Benim ümmetimin Âlimleri İsrailoğulları'nın Peygamberleri gibidir.”

Bu iklimi solumaya çalışan milletimizin iman ve salih amelle sürdürmekte olan birer yaşantıları var. Efendimiz(s.a.v) 'in şu hadisi dikkate alalım: “Sizden biriniz, kendisi için istediğini kardeşi için de istemedikçe (tam bir şekilde) iman etmiş olamaz.”

Toplumsal hayata zarar vererek serkeş(inatçı) nefisleri ile pek çok günah işlemekte olanların yaptıklarından bir türlü vazgeçmeyenler kendilerine ve başkalarına da zarar vermekte olduklarını acıyla izliyoruz.

Hak ve hakikat adına hareket edenlerin eskiye oranla hayat şartları şimdi daha iyi iken, bu insanlara ulaşma çabası içinde olmaları gerekir. Yanlışları eleştirip; dile getirmek çözüm değildir. Başkalarının hidayetine vesile olmak, Peygamberimiz (s.a.v) çeşitli hadislerinde mükâfatının büyük olduğunu söylemektedir.

Tebliğ alanlarının sınırı yoktur. Sınırlanınca bazı kesim ve bölgelerle suç şebekelerinin çoğalması, gözyaşlarımızın dökülmesi, gençlerin hayatlarının baharına doymaması ortaya çıkıyor.

0