İktisat ve kanaatle Müslüman'ın ruhen terakki (ilerleme) etmesi şükürde uyulması gerekenler arasındadır. İsraf eden ise o, hikmete tezatta bulunduğu için çabuk tokat yer, mideyi karıştırır.

Tat alma duyusunun (dil) lezzeti için ve nefsi tatmin amacıyla sofralarda yiyeceklere gömüldüğümüzde haz alamamamıza ve başkalarında hakkına girmemize sebep olur.

Nimetlenmek Allah'ın rahmeti iledir. Bu noktayı dikkate alarak elimizdekileri boş yere tüketemeyiz, cimrilikte yapamayız. Ölçüye dikkat ederek, dengeyi koruyarak rızka değer vermiş oluruz. Bu da başkalarına muhtaç olmaktan bizi korur. Böyle bir tutum şükürdür.

Nimetin kıymetini lezzetini hissetmek farz ve sünnet olan oruçları tutarak, açlık hissederek aç insanları anlamamıza; nefsin isteklerini az yemek yemekle frenleyerek terbiye etmemize, şükrü bilmemize ve asıl olan ise bizi Allah'a yaklaştıran bir oluşumun netice vermesidir.

Resulullah (s.a.v) şöyle demiştir: "Ya Rabbi! Bir gün doyup bir gün aç kalayım! Aç kaldığımda sana yalvarır, yakarır ve seni hatırlarım. Doyduğum zamanda sana şükreder ve sana hamd ederim."

Hz. Aişe (ra) anlatıyor: "Resulullah (s.a.v)'ın midesi hiçbir zaman tam olarak dolmamış, doymamıştır.

Peygamber(s.a.v) şöyle buyuruyor: " Ümmetim hakkında en cok şu hususlardan korkuyorum: Şişmanlık, uykuya düşkünlük, tembellik ve iman zayıflığıdır.

Yiyiniz, içiniz fakat israf etmeyiniz. (Ayet-i Kerime) İsraf etmek nimete karşı zararlı bir küçümsemedir. Bazen bedene menfaati olmamakla hastalığa yol açar.

Dünyada insanların üçte biri beslenme yetersizliği yüzünden hastalıklarla boğuşuyor. Bizim gerekli gereksiz yaptığımız tüketimle onları anlamamızı imkânsız hale getirir. Müslümanın onlara yardım elini uzatmaması duyarsızlaştığının, insan için yiyeceğin önemini de anlamadığının bir ispatıdır.

0