Mısır olayları ve eleştiriler-2

Verili dünya devletlerinde dışa dönük izlenen politikaların belirleyici ana parametresi, ülkelerin siyasi ve coğrafi egemenliğine, halka ve iç bütünlüğü yönelebilecek tehlikelere karşı siyasi, ekonomik ve benzeri alanlarda her türlü tedbirin alınmasıdır. Dış politikada gevşeklik ve zaaf iç yıkıma, insanlığın aleyhine bile olsa aşırı çıkarcı ilişkiler ise başkalarının felaketine neden olmaktadır. Ne ülkenin aleyhine olabilecek bir zaaf ne de yıkılmış dünyaların üzerinde mutluluk devşirecek politikalar izlenmesi kimseye faydalı olacaktır. Çünkü her ikisi de yıkım ve ölümden başka bir şey getirmeyecektir.

Son Mısır olayları, egemen güçlerle bağlılarının insani değerlerden uzak, tamamen çıkar eksenli bir politika izleyebileceklerini uygulamalı bir şekilde bizlere izleteceklerini gösterdi. Arap baharı ile birlikte Müslüman coğrafyaya, kendilerini idare edebilmelerine vesile olacağı telkiniyle demokrasi pompalayan batı, güttükleri bu çıkar politikası gereği halkların sevincini kursaklarında bıraktılar. Ortadoğu'daki stratejik konumundan dolayı Mısır'ı, kitlesel kıyımlar pahasına askeri idareye teslim ettiler. Suriye'yi ve halkını ise maddi bir zenginlik içermemesi nedeniyle iki ucundan ateşe verilmiş ölüm tünelinde bekletmeye aldılar.

Devlet olarak Türkiye'nin; yangın tünelinde alevlerin arasında kalmış bu mazlumları kurtarma çabası, Mısır'daki darbeye karşı da en üst düzeyde gösterilen ilkesel duruş, içeride ve dışarıda kimi kesimlerin hep eleştiri konusu oldu. Kaosa sürüklenen Ortadoğu'nun bu yangın mahallinde, hükümet tarafından gösterilen insani duyarlılıklarda oluşan kimi hatalar, yol gösterici tenkitlerle mukabele görmemiş, aksine liberal, muhafazakâr ve sol kesimden birçok kesimin hükümeti yıpratmanın, alaşağı etmenin gerekçesi olarak kullanılmıştır. Halbuki devletin Ortadoğu'da meydana gelen olaylarda mazlum ve haklı olanlardan yana duruşunun pragmatik ve mezhebi olmayıp hak etrafındaki ilkesel bir duruş olduğu görülebilseydi tutumlar çok daha farklı ve sonuç alıcı olurdu. Yüzbinlerin kanları pahasına Suriye ve Mısır'da İran'ın izlediği çıkarcı ve kıyıma destek çıkma politikası, aslında Türkiye'nin gösterdiği insani duruşun zeminin anlatmaya yeter miktardadır.

Mısır'da, yüzyıllık geçmişi ile İslam dünyasının en büyük dini toplumsal hareketi, yetiştirdiği yüzlerce İslam âlimiyle modern sömürge faaliyetlerine karşı en önemli düşünsel güçlerden biri olan kuşkusuz Müslüman Kardeşler hareketidir. Bu hareketin seçim zaferini içine sindiremeyen İran, darbeyle birlikte emperyalist blokla birlikte askeri cuntanın yanında yer alarak mazlum edebiyatının artık tarihte kaldığını, Türkiye ve Mısır gibi Sünni dünyanın uyanan ülkelerine karşı nerede durabileceğini hepimize göstermiş oldu. Batının, nükleer silah edinebilme gerekçesi ile İran'a saldırı hazırlığında olduğu bir dönemde bile, sırf haklı oldukları için İran'ı yalnız bırakmayan devlet politikası Türkiye'nin haklıdan yana olacağını ta o zamanda göstermiş fakat hala bugün bile bunu anlamak istemeyenlerin varlığı Müslümanların birliği adına hep bir endişe nedeni olacaktır.

Şiddete en küçük bir eğilim göstermeden geniş bir halk hareketiyle İran'da bir devrim gerçekleştirerek yeryüzünün mazlumlarına umut aşılayan bugünün Fars devletinin yöneticileri, Afganistan ve Irak olaylarıyla birlikte başlayan kitlelerin kanı pahasına çıkar eksenli politik çizgilerini Suriye ve Mısır olaylarıyla daha da derinleştirmişlerdir. İran devletinin politik çizgisinin geldiği nihai nokta, artık etrafındaki bütün olaylarda Fars ülkesinin çıkarlarını önceleme ve Şii bloku koruma ve yaygınlaştırma olacaktır.

İnşallah bir sonraki yazımızda Türkiye'de muhafazakâr çevreden iki yazarın Mısır olayları üzerinde yaptıkları İhvan eleştirileri üzerinde durarak konuyu bitirmeye çalışacağız.